Geschiedenis van de osteopathie

De grondlegger van de osteopathie is de Amerikaan Andrew Taylor Still, een klassiek geschoolde arts. Tijdens zijn werk ontdekte hij dat er verbanden waren tussen verschillende systemen van het lichaam (anatomie, fysiologie, embryologie) en dat gezonde weefsels een zekere mate van beweging vertonen. Hij kwam ook tot het inzicht dat bewegingsverlies een nadelige invloed heeft op de gezondheid. Vanuit deze inzichten ontstond het osteopathische concept, wat zich door de jaren heen verder heeft ontwikkeld.

In Nederland wordt osteopathie pas sinds de jaren ’80 beoefend en scharen zorgverzekeraars deze geneeswijze nog onder de alternatieve behandelmethoden. In Amerika en Engeland behoort osteopathie echter al geruime tijd tot de traditionele geneeswijzen.